تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده ساز متعاقب مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر شاخص های آسیب عضلانی مردان والیبالیست

چکیده هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده ساز بر برخی از شاخص های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد. روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه تجربی و دوسویه کور به طور تصادفی در سه گروه (10 نفری) همگن مکمل (با 6 و 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه دارو (6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی ها پس از مکمل دهی در یک برنامۀ فعالیت مقاومتی باوزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص های آسیب عضلانی (کراتین کیناز تام و لاکتات دهیدروژناز تام سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، بلافاصله و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه گیری شد. داده های نرمال با آزمون های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد. یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف مقادیر متفاوت کافئین دارای تاثیر معنی داری بر سطوح افزایش یافتۀ آنزیم های سرمی آسیب عضلانی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه شبه‎دارو نبودند. همچنین، فعالیت مقاومتی وامانده ساز باعث افزایش معنی دار سطوح 24 ساعتۀ کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرمی در تمامی گروه ها گردید (05/0p≤). در حالی که، مصرف مقادیر مختلف کافئین تاثیری بر سطوح افزایش یافتۀ شاخص های آسیب عضلانی، 24 ساعت پس از فعالیت نداشت. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین احتمالاً توانایی لازم جهت تعدیل آسیب را ندارد و همچنین در تعامل با فعالیت مقاومتی منجر به تشدید شاخص های غیرمستقیم آسیب عضلانی نیز در مقایسه با گروه شبه دارو نمی گردد. واژگان کلیدی: فعالیت مقاومتی، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، کافئین.